Προκαλεί ο διαβήτης αρθρίτιδα ή απλώς συνυπάρχει με αυτήν; Δρ. Αχιλ. Γεωργιάδης, ρευματολόγος.

Ο διαβήτης έχει ενοχοποιηθεί για πάρα πολλές επιπλοκές, οι συχνότερες είναι: καρδιαγγειακή νόσος, νεφρική βλάβη, τύφλωση, νευροπάθεια, άνοια και πολλές άλλες. Αν και πολλές από αυτές συνδυάζονται και με την μεγάλη ηλικία, που συνήθως εμφανίζεται ο διαβήτης, επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι όταν αναλυθούν και διορθωθούν στατιστικά ως προς την ηλικία ο επιπολασμός τους είναι μεγάλύτερος συγκριτικά με τα φυσιολογικά άτομα.
Οσον αφορά την αρθρίτιδα γενικά, φλεγμονώδη ή/και εκφυλιστική,  από την κλινική εμπειρία όλων μας φαίνεται να εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα που πάσχουν από διαβήτη.
Αυτή την κλινική μας εντύπωση προσπάθησε να διερευνήσει ο Cheng και συν.(1) μελετώντας επιδημιολογικά 7489 ασθενείς που έπασχαν από διαβήτη και συγκρίνοντάς τους με 69073 φυσιολογικά άτομα. Οι αναλύσεις του έγιναν ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, τη φυλή, το μορφωτικό επίπεδο, το βάρος του σώματος και την φυσική δραστηριότητα.
Τα αποτελέσματά του έδειξαν ότι το 48% των ασθενών με διαβήτη παρουσίαζαν κάποια μορφή αρθρίτιδας συγκριτικά με το 20% των φυσιολογικών ατόμων.
Οταν η σύγκριση αφορούσε τις ηλικίες, τότε στις μεγάλες ηλικίες ο επιπολασμός της αρθρίτιδας ήταν 51% στους διαβητικούς, ενώ όταν η σύγκριση αφορούσε τις ηλικίες μεταξύ 18-44 έτη, οι διαβητικοί παρουσίαζαν αρθρίτιδα σε ποσοστό 22,7% ενώ τα φυσιολογικα άτομα σε ποσοστό 7,2%.
Τα αποτελέσματα δεν διέφεραν όταν η σύγκριση γινόνταν με βάση το σωματικό βάρος των ατόμων, δηλαδή η αρθρίτιδα δεν αποτελούσε αποτέλεσμα του σωματικού βάρους και στις δύο ομάδες ατόμων που μελετήθηκαν.
Σύμφωνα με αυτά τα αποτελέσματα θα πρέπει να προσθέσουμε στις μέχρι σήμερα γνωστές επιπλοκές του διαβήτη και την αρθρίτιδα και μάλιστα φαίνεται ότι οι διαβητικοί πάσχουν περίπου σε ποσοστό  διπλάσιο από τα φυσιολογικά άτομα από συμπτώματα από τις αρθρώσεις. Το αίτιο σύμφωνα με τους συγγραφείς είναι μια χρόνια, υποκλινική μέχρι τώρα, φλεγμονή που έχει διαπιστωθεί σε άτομα που πάσχουν από διαβήτη (2).
Το πρακτικό αποτέλεσμα που πρόσφερε αυτή η μελέτη είναι ότι οι γιατροί που ασχολούνται με διαβητικούς θα πρέπει να γνωρίζουν το πρόβλημα και θα πρέπει να το θεραπεύουν πριν συστήσουν στους ασθενείς τους μεγαλύτερη κινητικότητα που είναι γνωστο ότι βοηθά στην αντιμετωπιση του διαβήτη.

Βιβλιογραφία

1. Cheng YJ, Imperatore G, Caspersen CJ, Gregg EW, Albright AL, Helmick CG., Diabetes Care. 2012;35:1686-1691.
2. Romeo GR, Lee J, Shoelson SE. Arterioscler Thromb Vasc Biol. 2012;32:1771-1776.