Αιτιοπαθογένεια ινομυαλγίας!
Δρ Αχιλ. Ε. Γεωργιάδης, (myoskeletiko@gmail.com).
Από το Συνέδριο Εαρινές Ημέρες Ρευματολογίας, Δράμα, Απρίλος 2017
Η Ινομυαλγία είναι μια νόσος ή σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από χρόνια μυοσκελετικά άλγη που συνδυάζονται με χρόνια κόπωση, διαταραχές του ύπνου και του θυμικού.
Λέγεται ότι είναι η συχνότερη νόσος του μυοσκελετικού συστήματος μετά την Οστεοαρθρίτιδα. Σύμφωνα με τα τροποιημένα κριτήρια του 2010 πάσχει το 5,4% του πληθυσμού και προσβάλλει 2 φορές περισσότερο του άνδρες από τις γυναίκες.
Η πάθηση διαγιγνώσκεται ιδιαίτερα δύσκολα και σύμφωνα με τις στατιστικές ο μέσος αριθμός γιατρών που βλέπουν οι ασθενείς μέχρι την διάγνωση είναι πέντε και ο χρόνος που απαιτείται από την αρχή της πάθησης μέχρι την τελική διάγνωση είναι 5 περίπου χρόνια.
Είναι γνωστό ότι ένα αλγογόνο ερέθισμα για να φθάσει από την περιφέρεια στον εγκέφαλο, όπου θα γίνει αντιληπτό και θα αξιολογηθεί, χρειάζεται να τροποιήσει το φυσιολογικό υπόστρωμα τριών περιοχών του οργανισμού: 1) Της περιοχής που θα δημιουργηθεί. 2) Της περιοχής του οπισθίου κέρατος του Νωτιαίου Μυελού(ΝΜ) και 3) διάφορα κέντρα του εγκεφάλου και μια περιοχή του φλοιού του βρεγματικού λοβού. Σε αυτές τις περιοχές τα τελευταία 30 χρόνια αναζητώνται και τα αίτια της Ινομυαλγίας.
Στην περιοχή του εγκεφάλου διαπιστώθηκε, με τις πλέον μοντέρνες τεχνικές ότι στα άτομα με Ινομυαλγία ορισμένα κέντρα του εκεφάλου τους είναι πολύ ευαίσθητα στον πόνο. Χρειάζεται λίγο μόνο αύξηση της έντασης του, από διάφορα αίτια για να αισθανθεί το άτομο ότι πονά. Εάν μάλιστα στα ινομυαλγικά άτομα η διάρκεια του πόνου χρονίσει, τότε πονούν και με τα φυσιολογικά ερεθίσματα που σε άλλα άτομα δεν δημιουργούν πόνο.
Στις περιοχές των συνάψεων του ΝΜ και του εγκεφάλου οι κατασταλτικοί νευροδιαβιβαστές, όπως σεροτονίνη, οι ενδορφίνες, τα καναβινοειδή, η νοραδρεναλίνη και άλλα, φαινεται από γονιδιακές μελέτες ότι είτε υποπαράγονται είτε δεν έχουν τον κατάλληλο αριθμό υποδοχέων για να καταστείλουν τα ερεθίσματα του πόνου κιαυτό διότι τα ινομυαλγικά άτομα έχουν προβληματικά τα σχετικά γονίδια.
Τέλος στην περιφέρεια, εκεί που δημιουργείται ο πόνος, τελευταίες μελέτες δείχνουν, ότι υπάρχει έλλειψη αλγοϋποδοχέων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να εκκρίνεται από τα αντίστοιχα νευρικά γάγγλια, Νευροτροφικός παράγοντας για να ευαισθητοποιήσει αυτούς που έχουν απομείνει. Η χρόνια όμως ευαισθητοποίηση καταλήγει σε υπερευαισθητοποίηση και τα άτομα αυτά πονούν ακόμη και με απλά ερεθίσματα αφής.
Επομένως η Κεντρική Υπερευαισθητοποίηση λόγω προβληματικών γονιδίων σε συνδυασμό με την Περιφερική Υπερευαισθητοποίηση από άγνωστους, ίσως ανοσοβιολογικούς λόγους, δημιουργούν το κατάλληλο υπόστρωμα, ώστε εάν δράσει σε αυτό κάποιος εξωγενής σωματικός βλαπτικός παράγοντας, όπως έντονη λοίμωξη, τραυματισμός ή άλλη σοβαρή νόσος ή κάποιο έντονο ψυχολογικό στρες ή νόσος όπως πχ κατάθλιψη, να εκδηλώνεται η νόσος ή το σύνδρομο της ινομυαλγίας.