Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της βιταμίνης D στις φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου; Δρ Αχιλ. Ε. Γεωργιάδης, ρευματολόγος (www.myoskeletiko.com)
Την τελευταία 10ετία αποδείχθηκε ότι ο ρόλος της βιταμίνης D δεν περιορίζεται πλέον στον καθορισμό της ομοιοστασίας του ασβεστίου και του φωσφόρου ή ακόμη και στην ρύθμιση της νευρομυϊκής δραστηριότητας αλλά επεκτείνεται σε πολλά άλλα συστήματα του οργανισμού. Η επίδραση της βιταμίνης D πχ στην λειτουργικότητα του καρδιαγγειακού συστήματος ή στην καταπολέμηση των καρκίνων είναι θέματα που πολύ συχνά συναντάμε πλέον στην διεθνή βιβλιογραφία.
Οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου (ΦΝΕ) δηλαδή η χρόνια ελκώδης κολίτιδα και η νόσος του Crohn είναι παθήσεις που μάλλον οφείλονται σε παθολογική ανοσοαντίδραση του εντερικού βλεννογόνου έναντι κάποιων μικροοργανισμών του εντέρου σε κληρονομικά ευαίσθητα άτομα. Οι παθήσεις αυτές προσβάλλουν το 0,5% του πληθυσμού των ανεπτυγμένων χωρών και πιθανόν σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό τον πληθυσμό των αναπτυσσόμενων χωρών.
Την σχέση των παθήσεων αυτών με την βιταμίνη D προσπάθησε να διερευνήσει ο Garg M και οι συν. (1), μελετώντας στο διαδίκτυο όλες τις σχετικές εργασίες που υπάρχουν στις γνωστές βάσεις δεδομένων.
Τα αποτελέσματά του έδειξαν ότι η ανεπάρκεια της βιταμίνης D είναι συχνότερη σε άτομα του πάσχουν από ΦΝΕ παρά σε φυσιολογικά άτομα. Τα συχνότερα αίτια φαίνεται ότι είναι: α) το σύνδρομο δυσαπορρόφησης που παρουσιάζουν οι ΦΝΕ, β) η μειωμένη έκθεση στον ήλιο, οι διατροφική περιορισμοί και η μειωμένη φυσική δραστηριότητα των ασθενών με ΦΝΕ, γ) Οι χειρουργικές επεμβάσεις στο έντερο που υφίστανται τα άτομα με ΦΝΕ και δ) η χρόνια φλεγμονώδης κατάσταση που φαίνεται ότι μειώνει την παραγωγή της βιταμίνης D στο ήπαρ.
Ολες αυτές και άλλες λιγότερο σοβαρές συννοσηρότητες φαίνεται ότι δημιουργούν σε μερικά άτομα με ΦΝΕ σοβαρή ανεπάρκεια της βιταμίνης D που μπορεί να εκδηλωθεί κλινικά με την εμφάνιση οστεοπόρωσης, διαταραχών τις λειτουργίας του μυϊκού συστήματος με αύξηση των πτώσεων επί του εδάφους, διαταραχων στην ανοσολογική απάντηση των ασθενών με αύξηση της συχνότητας αλλά και της σοβαρότητας των κρίσεων και τέλος με μείωση της αποτελεσματικότητας των φαρμάκων.
Η διάγνωση και θεραπεία είναι εξαιρετικά απλή. Προσδιορίζουμε τα επίπεδα της βιταμίνης 25(ΟΗ)D3 στο αίμα και προσπαθούμε να τα διατήρησουμε γύρω στα 30ng/mL χορηγώντας την ανάλογη απλή βιταμίνη D από το στόμα.
Βιβλιογραφία = 1. M. Garg; J. S. Lubel; M. P. Sparrow; S. G. Holt; P. R. Gibson., Alimentary Pharmacology & Therapeutics. 2012;36(4):324-344.