Μαγνήσιο και φλεγμονή.

Δρ Αχιλ. Ε. Γεωργιάδης, Ρευματολόγος, (myoskeletiko.com)

Η άποψη ότι η στέρηση μαγνησίου από τον οργανισμό μπορεί να οδηγήσει σε γενικευμένη φλεγμονώδη αντίδραση έχει διατυπωθεί εδώ και πολλά χρόνια αλλά μόλις την τελευταία 15ετία έγιναν μελέτες, πάντα σε πειραματόζωα, που απέδειξαν την σχέση του μαγνησίου με την φλεγμονή. Ο βασικός μηχανισμός δεν είναι άλλος από την επίδραση του μαγνησίου στην αύξηση του ενδοκυττάριου ασβέστιου των κλασικών φλεγμονωδών κυττάρων, πολυμορφοπυρήνων λευκοκυττάρων και μακροφάγων. Η είσοδος ασβεστίου ενδοκυτταρικά συνοδεύεται σχεδόν πάντα με διέγερση των αντιστοίχων κυττάρων. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στα κύτταρα του ανοσολογικού συστήματος τα οποία σε αυτές τις περιπτώσεις παράγουν και εκλύουν σημαντικά ποσά ιντερλευκινών, ιδιαίτερα ιντερλευκίνης ΙL-1β, IL-6, και άλλων, όπως και TNFα. Οι υπερφλεγμονώδεις αυτές κυτταροκίνες προκαλούν μια χρόνια χαμηλής έντασης φλεγμονή στο οργανισμό η οποία διαπιστώνεται και εργαστηριακά από την αύξηση της CRP και του ινωδογόνου στο αίμα (Mazur A., et al. 2007 doi: 10.1016/j.abb.2006.03.031).

Δηλαδή σε καταστάσεις υπομαγνησιαιμίας υπάρχει μια χαμηλής έντασης χρόνια φλεγμονή στον οργανισμό που ονομάζεται από τους ειδικούς και «φλεγμονώδες στρες». Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αυτή έχει συνδυασθεί με διάφορες σοβαρές χρόνιες νόσους όπως την αρτηριοσκλήρυνση, την υπέρταση και τον διαβήτη που προκαλούν σημαντική μείωση της διάρκειας ζωής. Βέβαια τα ευρήματα αυτά έχουν δεν έχουν διαπιστωθεί ακόμη σε ανθρώπους αλλά υπάρχουν τόσα πολλά διαθέσιμα σχετικά στοιχεία σε πειραματόζωα που δύσκολα κάποιος δεν θα έκανε μια απλή προέκταση και στο ανθρώπινο είδος ( Nielsen F. 2018, doi: 10.2147/JIR.S136742, Maier J., et al. doi: 10.1016/j.semcdb.2020.11.002).