Αφησα επίτηδες να περάσουν 2-3 μήνες για να σχολιάσω τις κατευθυντήριες οδηγίες που εξέδωσε το Αμερικανικό Κολλέγιο Παθολογίας για την θεραπεία της ουρικής νόσου, διότι ήθελα πραγματικά να δω πρώτα πως θα αντιδράσει το Αμερικανικό Κολλέγιο Ρευματολογίας.

Οπως το περίμενα η αντίδραση ήταν έντονη και οι σχετικοί ιστότοποι και blogs πήραν φωτιά.

Για τους μη παρακολουθούντες τα τεκταινόμενα σε αυτόν τον χώρο θα δώσω μια σύντομη περιγραφή.

Οι Αμερικανική Εταιρεία Παθολογίας εξέδωσε πρόσφατα κατευθυντήριες οδηγίες για την θεραπεία της ουρικής νόσου. Εστίασε όμως, στην θεραπεία της κρίσης της ουρικής αρθρίτιδας και όχι στην θεραπεία της υπερουριχαιμίας. Δηλαδή απέρριψε εμμέσως την άποψη των Αμερικανών Ρευματολόγων που έλεγε “treat to target” και πρότεινε το "treat-to-avoid-symptoms". Δηλαδή πιο απλά, οι Αμερικανοί Παθολόγοι προτείνουν ότι όταν αντιμετωπίζουμε κάποιον που πάσχει από κρίση ουρικής αρθρίτιδας, να θεραπεύουμε βασικά την κρίση με αντιφλεγμονώδη φάρμακα και να ασχολούμαστε πολύ λιγότερο με την χρόνια υπερουριχαιμία του.  Ο λόγος σύμφωνα με αυτούς είναι απλός! Αφού ένα μικρό ποσοστό των ασθενών με υπερουριχαιμία παθαίνουν κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας γιατί να λαμβάνουν χρονίως φάρμακα όλοι οι υπόλοιποι, για την θεραπεία της;

Η Αμερικανοί Ρευματολόγοι όμως διαβάζοντας τα παραπάνω έγιναν έξαλλοι. Διότι πιστεύουν ότι η κρίση ουρικής αρθρίτιδας είναι κάτι απλό στην θεραπεία του και αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου που ονομάζεται Ουρική νόσος η οποία διαπιστώνεται με την χρόνια υπερουριχαιμία. Το σοβαρό πρόβλημα της Ουρικής νόσου είναι η αύξηση της θνησιμότητας κατά 30% περίπου που προκαλεί, από τις συννοσηρότητές της, όπως είναι η υπέρταση, τα καρδιακά εμφράγματα, η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, η νεφρολιθίαση και πολλές άλλες, όπως έχουν τεκμηριώσει πολλές μελέτες.

Βέβαια μπορεί οι Αμερικανοί Ρευματολόγοι να λένε ότι πιστεύουν αυτά, αλλά στις κατευθυντήριες οδηγίες τους προτείνουν άλλα. Διότι όταν κάποιοι Ρευματολόγοι, ανεξάρτητα από χώρα προέλευσης, μεταξύ αυτών και ο υπογράφων, κραυγάζουν ότι σε κάθε άτομο με υπερουριχαιμία, ανεξάρτητα εάν κάνει κρίση ή όχι ουρικής αρθρίτιδας, θα πρέπει να μπαίνει άμεσα υπο-ουριχαιμική αγωγή και επιμένουν ότι η σύσταση αυτή πρέπει να μπεί στις κατευθυντήριες οδηγίες, οι Αμερικανοί Ρευματολόγοι, που γράφουν τις οδηγίες,  σφυρίζουν αδιάφορα και απαιτούν περισσότερα στοιχεία (data) για να το αποδεχτούν. Μέχρι τότε ας πεθάνουν και μερικοί ή όπως έλεγαν και κάποιοι Αμερικανοί στρατηγοί, οι παράπλευρες απώλειες μιας μάχης είναι αναγκαίες και έχουν προϋπολογισθεί.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο «καυγάς είναι για το πάπλωμα» όπως είπε ο Ναστραντίν Χότζα. Δηλαδή δεν μας αρέσει να ανακατεύονται άλλες ειδικότητες σε θέματα που αφορούν την δικιά μας ειδικότητα, έστω και εάν κάνουμε ανοησίες.