1. Προσπάθεια ανεύρεσης δευτεροπαθούς υπερουριχαιμίας (διουρητικά, ασπιρίνη, δίαιτα, νεφρική ανεπάρκεια κα) και θεραπευτική της αντιμετώπιση.

2. Σύσταση για αποφυγή τροφών που περιέχουν θαλασσινά και ερυθρά κρέατα, οινοπνευματωδών (μπύρα, δυνατά ποτά αλλά όχι απλό κρασί σε περιορισμένες ποσότητες) και σακχαρούχων ποτών.

 

Εάν σε διάστημα 2-3 μηνών το ουρικό οξύ του αίματος  δεν έχει κατέλθει στα 6,0 mg/dL τότε 

 

1. Αρχίζουμε θεραπεία με φεμπουξοστάτη σε δόση 80 mg την ημέρα και παράλληλα κολχικίνη 0,5 mg/ημέρα για 3 έως 6 μήνες μέχρι το ουρικό οξύ του αίματος να κατέλθει περί τα 6,0 mg/dL.

 

2. Χορηγούμε άφθονα υγρά. 

     

Αν και η ύπαρξη απλής χρόνιας υπερουριχαιμίας σε επίπεδα 7,5 έως 8,5 mg/dL, δεν αποτελεί ακόμη ισχυρό κριτήριο για την χορήγηση συστηματικής υποουριχαιμικής θεραπείας τα νέα στοιχεία, που αναπτύξαμε στο κεφαλαιο των συννοσηροτήτων δείχνουν ότι στην φάση της χρόνιας  ασυμπτωματικής υπερουριχαιμίας αναπτύσσεται σε ποσοστό περίπου 20% ουρική αρθρίτιδα και σε σημαντικά ποσοστά τουλάχιστον πάνω από 15%, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, υπέρταση, καρδιαγγειακή νόσος, σακχαρώδης διαβήτης, νεφρολιθίαση και άλλες συννοσηρότητες και θα πρέπει για την μελλοντική ασφάλεια του υπερουριχαιμικού ασθενούς να χορηγήσουμε την κατάλληλη θεραπεία. Πολλοί πιστεύουν ότι το ουρικό οξύ αίματος  αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα  κινδύνου και ίδιας αξίας με το CRP στα καρδιαγγειακά νοσήματα (Kim, S.,et al, Arthritis Care Res 2010;62: 170–180).

Η ασυμπτωματική υπερουριχαιμία μέχρι να εκδηλωθεί ουρική αρθρίτιδα στους άνδρες μπορεί να διαρκέσει και 20 χρόνια, γιαυτό και η πρώτη κρίση εμφανίζεται σε ηλικία 40-60 ετών, στις δε γυναίκες μετά τα 65 έτη. Κρίση ουρικής αρθρίτιδας πριν την ηλικία των 30 ετών οδηγεί την σκέψη σε γενετικό πρόβλημα του συγκεκριμένου ασθενούς.

 

Χορήγηση υποουριχαιμικής αγωγής ανεξάρτητα  από την τιμή του ουρικού οξέος στο αίμα 

 

1. Μετά από κρίση ουρικής αρθρίτιδας, σε παρουσία ουρικών  λίθων, σε παρουσία ουρικών  τόφω

 

2. Μαζί με έντονη χημειοθεραπεία και εκτεταμένη ακτινοθεραπεία

 

 

Κρίση ουρικής αρθρίτιδας 

 

1. Χορήγηση κολχικίνης per os (0,5Χ2 mg/ημέρα) και εάν χρειάζεται και 0,5mg μετά από μία ώρα ή ΜΣΑΦ μέχρι να ελέγξουμε την κρίση και 3-4 ημέρες επιπλέον. Εάν από την αρχή της κρίσης έχουν περάσει πάνω από 24ώρες η κολχικίνη δεν έχει τόσο καλό αποτέλεσμα και χρειάζεται να χορηγηθούν ΜΣΑΦ.

 

2. Σε μονοαρθρίτιδα μπορεί να γίνει και ενδαρθρική έγχυση κορτιζόνης.

 

3. Μετά το τέλος της κρίσης, αρχίζουμε θεραπεία με φεμπουξοστάτη 80 mg/ημέρα και κολχικίνη 0,5 mg/ημέρα για 3-6 μήνες ανάλογα την περίπτωση

 

4. Σε περίπτωση ουρικής κρίσης κατά την διάρκεια της υποουριχαιμικής θεραπείας, συνεχίζουμε την φεμπουξοστάτη και αυξάνουμε την δόση της κολχικίνης ή χορηγούμε ΜΣΑΦ ή κορτιζόνη μέχρι να ελέγξουμε την κρίση και να επέλθουμε στο αρχικό θεραπευτικό σχήμα.

5. Μετά το 6μηνο η θεραπεία συνεχίζεται μόνο με το υποουριχαιμικό φάρμακο και χωρίς κολχικίνη για 5 περίπου χρόνια με ανά τακτά χρονικά έλεγχο του ουρικού οξέος του αίματος. Στην αρχή ανά μήνα μετά ανά τρίμηνο, τέλος ανα 6μηνο.

 

6. Εάν ο ασθενής κατά τη διάρκεια της 5ετίας δεν έχει εκδηλώσει αρθρική κρίση και το ουρικό οξύ του αίματός του είναι κάτω από 6,0 mg/ημέρα, τότε διακόπτουμε την θεραπεία, ελέγχοντας το ουρικό οξύ αίματος ανά 6μηνο.

 

7. Διακοπή της θεραπείας θα συστήσουμε και σε περίπτωση που ο ασθενής έπασχε από τοφώδη ουρική αρθρίτιδα αλλά η περίοδος της 5ετίας αρχίζει από την πλήρη εξάλειψη των τόφων. 

 

Ο αλγόριθμος που περιγράψαμε έχει στηριχθεί σε βιβλιογραφικά δεδομένα των 2 τελευταίων ετών. Πιθανόν κάποια από αυτά να αλλάξουν στο μέλλον εάν νέες μελέτες αποδείξουν κάτι διαφορετικό. Μέχρι τότε πιστεύω ότι είναι πιο ηθικό να καλύψουμε τους ασθενείς μας όσο το δυνατόν καλύτερα από  μια πάθηση όπως η ουρική νόσος που αυξάνει την θνησιμότητα πάνω από 20%, παρά να περιμένουμε πότε και πόσο θα επιβεβαιωθούν τα σχετικά στοιχεία. 

 

Κατά την άποψή μου πρέπει η θεραπευτική αντιμετώπιση του ασθενούς να προηγείται των κατευθυντηρίων οδηγιών. Δυστυχώς ο πρώτος δεν είναι ένα απλό στατιστικό μέγεθος, ούτε έχει τον χρόνο να περιμένει μέχρι τότε που θα αλλάξουν οι δεύτερες, οι οποίες κάποτε  αλλάζουν  αλλά αργούν πχ οι κατευθυντήριες οδηγίες για την ουρική αρθρίτιδα της Αμερικανικής Ρευματολογικής εταιρείας χρειάστηκαν 78 χρόνια για να αλλάξουν.