Το άρθρο αυτό συζητά εάν η αύξηση του ουρικού οξέος που παρατηρείται μόνο στον άνθρωπο, από την παλαιολιθική εποχή, μετά από μία μετάλλαξη, όπως φαίνεται, του γονιδίου της ουρικάσης, είναι ένα προστατευτικό όπλο του ανθρωπίνου οργανισμού, που του επέτρεψε να ζεί περισσότερο και να είναι εξυπνότερος από τα υπόλοιπα θηλαστικά. Η προσέγγιση αυτή καθιστά την θεραπεία της μη συμπτωματικής χρόνιας υπερουριχαιμίας μη απαραίτητη.
Πηγή : Rheumatology. 2010;49(11):2010-2015.