Πότε δημιουργήθηκε ο πρώτος σκελετός και γιατί !!!
Δρ Αχιλ. Ε. Γεωργιάδης, Ρευματολόγος, (www.myoskeletiko.com).
Γύρω στα 600 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα, συμβαίνει ένα εξαιρετικό γεγονός στην Γη το οποίο ονομάζεται «η έκρηξη ζωής της Καμβρίου Περιόδου». Σε αυτόν τον παλαιοζωϊκό αιώνα οι ιδανικές συνθήκες περιβάλλοντος οι οποίες έχουν δημιουργηθεί προκαλούν εντυπωσιακή αύξηση του ρυθμού γέννησης νέων ειδών μέσα στο θαλασσινό περιβάλλον. Πιστεύεται ότι την περίοδο αυτή δημιουργούνται οι πρόγονοι 30 τρισεκατομμυρίων ειδών ζώων και φυτών μέσα στους αρχέγονους ωκεανούς και μάλιστα πολλοί από αυτούς ζουν, με μικρές ή μεγάλες παραλλαγές, ακόμη και σήμερα. Μέχρι τότε επειδή τα ζώα ζούσαν στην αρχέγονη θάλασσα τα όργανα τους στηριζόνταν σε Υδροστατικό σκελετό. Ο σκελετός αυτός δημιουργείτο από την πλήρωση κατάλληλων εσωτερικών κοιλοτήτων του ζώου με νερό. Η σωστή διαρρύθμιση των κοιλοτήτων δημιουργούσε το ερειστικό σύστημα πάνω στο οποίο στηριζόταν τα ζωτικά όργανα. Το ζώο επιτύγχανε επαρκή πλευστότητα και κίνηση, ρυθμίζοντας τις αντλίες του νερού και βελτιώνοντας το υδροδυναμικό σχήμα του. Σύγχρονα παραδείγματα είναι οι μέδουσες το χταπόδι κ.ά.
Ο υπερπληθυσμός της Καμβρίου περιόδου οδήγησε σε υπερανταγωνισμό για την απόκτηση τροφής, ζωτικού χώρου αλλά και δυνατοτήτων αναπαραγωγής με τους πλέον βιολογικά ικανούς συντρόφους και το ρητό «ο θάνατος σου η ζωή μου» γίνεται το κυρίαρχο αξίωμα μεταξύ των όντων. Κάτω από αυτές τις συνθήκες τα ζώα πρέπει να αμυνθούν όχι όμως έναντι των αλλαγών του φυσικο-χημικού περιβάλλοντος το οποίο τα απειλεί, όπως στις προηγούμενες περιόδους, αλλά έναντι των άλλων όντων, με τα οποία συμβιώνουν στο ίδιο θηρευτικό περιβάλλον. Η Φύση παρεμβαίνει εφαρμόζοντας τις αρχές του οικοσυστήματος χρησιμοποιώντας και πάλι το κλασικό πολυεργαλείο της, την βιταμίνη D. Για να μπορέσει όμως να την χρησιμοποιήσει, την μετατρέπει πρώτα με τα κατάλληλα ένζυμα σε ορμόνη, την 1,25(ΟΗ)2D3 και της χορηγεί και ένα κλειδί, τον πυρηνικό υποδοχέα της (VDR) o οποίος είναι το πασπαρτού της, (το αντικλείδι της), για την παρέμβαση της σε πάρα πολλές λειτουργίες των κυττάρων. Αρχικά με την καινούργια της μορφή η ορμόνη D πλέον επεμβαίνει στον μεταβολισμό των όντων και τα βοηθά να δημιουργήσουν «ξενοβιωτικά όπλα», δηλαδή ουσίες οι οποίες βλάπτουν τους ανταγωνιστές τους αλλά και ουσίες οι οποίες εξουδετερώνουν τα όπλα των αντιπάλων τους, μια πρωτόγονη έκδοση ανοσοβιολογικού συστήματος. Στην συνέχεια και όσο περνούν οι αιώνες αρχίζει να συνεργάζεται με μία άλλη ορμόνη, την παραθορμόνη και μαζί αρχίζουν να οικοδομούν ισχυρούς πλέον σκελετούς. Προστατευτικούς-αμυντικούς ή επιθετικούς Εξωσκελετούς και στηρικτικούς Ενδοσκελετούς. Το θαλάσσιο περιβάλλον τους προσφέρει άφθονο ασβέστιο, φωσφόρο και μαγνήσιο για να δημιουργήσουν τους κρυστάλλους του υδροξυαπατίτη και να τους χρησιμοποιήσουν σαν βασικό οικοδομικό υλικό. Οι ειδικοί θεωρούν ότι η διαδικασία της βιοασβεστοποίησης είναι μια ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη στην ιστορία των όντων.