Οι εφημερίδες έγραψαν: Η Περιστέρα ξενάγησε στην Αθήνα την Καμήλα!
1. Ήταν ένα ζευγάρι που ήταν παντρεμένο επί 20 χρόνια. Κάθε φορά που έκαναν έρωτα, ο σύζυγος πάντα επέμενε να κλείνουν τα φώτα.
Μετά από 20 χρόνια γάμου, η γυναίκα αισθανόταν ότι αυτό ήταν γελοίο! Καθώς έπρεπε να βρει έναν τρόπο να του ξεκόψει αυτή τη συνήθεια, ένα βράδυ και κατά τη διάρκεια μιας ξέφρενης και ρομαντικής ερωτικής συνεύρεσης, άναψε τα φώτα. Κοίταξε προς τα κάτω…. και είδε ότι ο άντρας της κρατούσε μία συσκευή ηδονής… ένα δονητή….
Εκείνη τη στιγμή τρελάθηκε:
-Βρε ανίκανε, βρε ακαμάτη, βρε χαντούμη, άχρηστε, του φώναξε, πως μπορούσες να μου λες ψέματα τόσα χρόνια; ‘Εχεις να δώσεις πολλές εξηγήσεις…
Ο σύζυγος την κοίταξε στα μάτια και με ψυχραιμία απάντησε:
-Εγώ να σου εξηγήσω για το δονητή…. Εσύ θα μου εξηγήσεις πως γίναν τα παιδιά;
2. Ήταν καμιά 10ρια άτομα στον Αγ. Πέτρο για να τους στείλει αναλόγως στην Κόλαση ή στον Παράδεισο..
Αφού έστειλε σχετικά όλους στην Κόλαση φτάνει και στον τελευταίο τον οποίο τον έστειλε στον Παράδεισο..
Πετάγεται ένας και του λέει...
- Καλά τρελός είσαι; Αυτός είναι οδηγός λεωφορείου και περνάει με κόκκινο, δεν υπολογίζει τους πεζούς,τρέχει σαν τρελός,παρανομεί καθημερινά τον ΚΟΚ...κτλ
Και ο άγιος του απαντάει..
- Μπορεί,αλλά είναι ο μόνος από όλους εσάς που στην βάρδιά του κάνει 50 άτομα να κάνουν τον σταυρό τους!
3. Ο Σάκης προετοιμαζόταν για αγώνες μπόντυ – μπήλντιγκ, χτυπιόταν καθημερινά με τις ώρες στα βαράκια και στα μηχανήματα. Παράλληλα, έμπαινε στο σολάριουμ για να αποκτήσει το απαραίτητο μαύρισμα που θα ανεδείκνυε τους μυς του. Κανά δυο μέρες πριν του αγώνες, γδύνεται και κοιτιέται στον καθρέφτη. Ωραίο μαύρισμα, μόνο που… το όργανό του ήταν κάτασπρο! Εραστής της λεπτομέρειας καθώς ήταν, κατεβαίνει στην παραλία, γδύνεται και σκεπάζεται με την άμμο, αφήνοντας μόνο το όργανό του να εξέχει. Λίγη ώρα αργότερα, περνάνε δυο γηραιές κυρίες.
-Αχ, άδικος κόσμος, άδικος, λέει η μία βλέποντας το …όργανο.
-Γιατί το λες αυτό καλέ; απορεί η άλλη.
-Κοίτα το! Όταν ήμουν 10 χρόνων το φοβόμουν. Όταν έγινα 20 είχα μεγάλη περιέργεια για τούτο. Στα 30 το απολάμβανα. Στα 40 το αποζητούσα. Στα 50, πλήρωνα γι αυτό! Στα 60 προσευχόμουν να το βρω. Στα 70 το είχα ξεχάσει. Και τώρα που έγινα 80, τα καταραμένα φυτρώνουν και στην άμμο ακόμα!