Τι πρέπει να γνωρίζει ο ασθενής που θα κάνει αρθροπλαστική του ισχίου;;;
Κων/νος Σαρόπουλος, Ορθοπεδικός, (ksaropoulos@hotmail.com)
Η πιο συχνή πάθηση που προκαλεί πόνο και διαταραχή της λειτουργικότητας του ισχίου είναι η αρθρίτιδα λόγω οστεοαρθρίτιδας (πρωτοπαθούς ή μετατραυματικής), δυσπλασίας του ισχίου, ρευματοειδούς αρθρίτιδας και οστεονέκρωσης.
Οι ασθενείς παρουσιάζουν περιορισμό της κινητικότητας του ισχίου, μερικές φορές βράχυνση του σκέλους και κυρίως πόνο στο ριζομήριο, στη βουβωνική περιοχή, αλλά και στην έξω πλευρά ή στο γλουτό που μπορεί να αντανακλά στην πρόσθια επιφάνεια του μηρού και στο γόνατο.
Εάν ο πόνος και η δυσλειτουργία επηρεάζει την καθημερινότητα του ασθενή και απαιτείται καθημερινή αναλγητική αγωγή για την ανακούφιση των συμπτωμάτων τότε συστήνεται ολική αρθροπλαστική του ισχίου.
Ο ασθενής προσέρχεται στην Ορθοπαιδική Κλινική προετοιμασμένος για νοσηλεία 2- 4 ημερών εφοδιασμένος με ευκολοφόρετο ρουχισμό, κλειστές παντόφλες, ένα ενδιαφέρον βιβλίο ή το laptop του. Συνήθως έχει υποβληθεί σε προεγχειρητικό έλεγχο, ωστόσο μπορεί να γίνουν κάποιες πιο ειδικές εξετάσεις ή να του χορηγηθεί κάποια φαρμακευτική αγωγή.
Στο θάλαμο μπορεί να ληφθεί εκ νέου ένα σύντομο ιστορικό από τη νοσηλεύτρια, μετρώνται τα ζωτικά σημεία (θερμοκρασία, πίεση, σφύξεις, οξυγόνωση) και ντύνεται με ειδικά ρούχα πριν οδηγηθεί με φορείο στο χειρουργείο. Εκεί τον παραλαμβάνει η χειρουργική ομάδα όπου και θα δώσει για ακόμα μια φορά στοιχεία της ταυτότητας και της κατάστασης της υγείας του.
Τις περισσότερες φορές γίνεται συνδυασμένη αναισθησία και ο ασθενής τοποθετείται στην ειδική θέση στο χειρουργικό τραπέζι ανάλογα με τον τύπο της επέμβασης που έχει προεπιλεγεί.
Με το πέρας της επέμβασης ο ασθενής κρατείται για λίγο στην αίθουσα ανάνηψης και όταν είναι σε εγρήγορση και τα κάτω άκρα έχουν ικανοποιητική κίνηση μεταφέρεται στο δωμάτιό του.
Η μετεγχειρητική νοσηλευτική φροντίδα περιλαμβάνει την παρακολούθηση της γενικής κατάστασης του ασθενή, τη συστηματική μέτρηση των ζωτικών σημείων, των προσλαμβανόμενων και αποβαλλόμενων υγρών, την παρακολούθηση της παροχέτευσης του τραύματος, την ενδοφλέβια χορήγηση φαρμάκων και την υποδόρια χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής.
Ο πόνος είναι ελεγχόμενος από την επισκληρίδιο και τη συστηματική χορήγηση των αναλγητικών και μπορεί να τεθεί οξυγόνο ή να δοθεί συσκευή για αναπνευστικές ασκήσεις.
Την επόμενη ημέρα από την επέμβαση ο ασθενής σηκώνεται υπό την καθοδήγηση της χειρουργικής ομάδας ή του φυσικοθεραπευτή και αρχίζει η κινητοποίηση της νέας άρθρωσης.
Μετά από δύο διανυκτερεύσεις ο ασθενής συνήθως μπορεί να σηκώνεται μόνος του, κατά προτίμηση με πατερίτσες ή περιπατητήρα, και εξέρχεται από το Νοσοκομείο αφού έχει ήδη εκπαιδευθεί πως να μην καταπονεί τη νέα άρθρωση αποφεύγοντας τα χαμηλά καθίσματα και τις στροφές με προσαγωγή του σκέλους.
Στο σπίτι του ο ασθενής ενυδατώνεται, διατηρεί το τραύμα στεγνό, συνεχίζει την αντιπηκτική αγωγή και τις ασκήσεις, τοποθετεί κρύα επιθέματα τοπικώς και παίρνει αναλγητικά από το στόμα.
Συνήθως μετά τη 15η μετεγχειρητική ημέρα αφαιρούνται τα ράμματα, μετά την 20η μπορεί να επιτραπεί η οδήγηση, ενώ η πλήρης δραστηριότητα ξεκινάει μετά την 40η και μετά την παρέλευση του τριμήνου ο ασθενής έχει ένα πλήρως λειτουργικό ισχίο.