Λεφτά υπάρχουν, μυαλά δεν υπάρχουν
Δρ Αχιλ. Ε. Γεωργιάδης, Ρευματολόγος, myoskeletiko@gmail.com, (7/2012)
Όλα τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας κλινική πρακτική έχουν εγκριθεί με βάση κάποιες τυχαιοποιημένες μελέτες, σχεδιασμένες σύμφωνα με τις αυστηρότερες προδιαγραφές ελέγχου δραστικότητας και ανεπιθυμήτων ενεργειών, που έχουν θέσει οι αρμόδιες αρχές την τελευταία 30ετία, μετά από διεθνή συμφωνία.
Τα αποτελέσματα των μελετών αυτών δημοσιεύονται σε υψηλού κύρους επιστημονικά περιοδικά από τις φαρμακευτικές εταιρείες, στις οποίες ανήκουν τα σχετικά φάρμακα. Στη συνέχεια, οι κατά τόπους επιστημονικοί συνεργάτες τους, βασισμένοι στα παραπάνω άρθρα, έρχονται στους τόπους δουλειάς μας και προσπαθούν να μας πείσουν, με επιστημονικά επιχειρήματα, ότι το σχετικό φάρμακο είναι αποτελεσματικό για την συγκεκριμένη ασθένεια και έχει το τάδε ή το δείνα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων φαρμάκων που έχουν την ίδια ένδειξη.
Η πρακτική αυτή είναι διεθνής και ακολουθείται από όλες τις φαρμακευτικές εταιρείες «ίδια και απαράλλαχτη» τα τελευταία 40 χρόνια το λιγότερο.
Καμμιά όμως από τις εταιρείες αυτές δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά να μελετήσει τι γίνεται πραγματικά όταν το φάρμακό τους αρχίζει να αναγράφεται ελεύθερα στην καθημερινή κλινική πράξη. Δεν μιλάω για τις πιθανές νέες ανεπιθύμητες ενέργειες, ίσως και σοβαρέ, που είναι σίγουρο ότι θα καταγραφούν όσο αυξάνεται ο αριθμός των ασθενών που χρησιμοποιούν το φάρμακο. Μιλάω απλώς για την αποτελεσματικότητά του όταν χορηγηθεί σε ένα ανομοιογενές πλήθος ασθενών, διαφορετικών ηλικιών, διαφορετικών συννοσηροτήτων, διαφορετικών οικονομικών δυνατοτήτων και διαφορετικών πνευματικών ικανοτήτων και όχι στο ομοιογενές πληθος των ασθενών των θερμοκηπίων των κλινικών μελετών. Δηλαδή, για το πόσοι ασθενείς θα πάρουν το φάρμακο αφού το συνταγογραφήσει ο γιατρός τους, πόσοι θα ακολουθήσουν τις οδηγίες λήψης του, πόσοι θα το συνεχίσουν και για πόσο χρονικό διάστημα και τόσες άλλες λεπτομέρειες, που καλύπτονται από τον όρο «συμμόρφωση». Ενας όρος που στοιχίζει στην Ελλάδα περί τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο (αναλογισθείτε το μνημόνιο) και 4.000 θανάτους (αναλογικά με τα στοιχεία άλλων χωρών. Ελληνικά στοιχεία όπως πάντα δεν υπάρχουν).
Ένα από τα θύματα της κακής συμμόρφωσης είναι και οι ίδιες οι φαρμακευτικές εταιρείες οι οποίες, παρ’ όλο που τα έσοδά τους μειώνονται εντυπωσιακά, δεν προσπαθούν να διερευνήσουν και να επιλύσουν μελλοντικά τα αίτια της μη συμμόρφωσης, ώστε να αναπληρώσουν την απώλεια εσόδων τους. Αντίθετα, ακολουθούν τον εύκολο και χωρίς καμμιά ευρηματικότητα δρόμο της ασφυκτικής πίεσης στους υπαλλήλους τους, για να πιέσουν με την σειρά τους τους γιατρούς να συνταγογραφήσουν τα φάρμακα τους, τα οποία όμως παρ’όλο που οι γιατροί τα γράφουν, οι ασθενείς τα περιφρονούν για πολλούς και διάφορους λόγους.
Το δε κράτος, αντί να προσπαθήσει να εμποδίσει την διαρροή δισεκατομμυρίων ευρώ, εφαρμόζοντας τρόπους που θα αυξήσουν την συμμόρφωση των ασθενών, βελτιώνοντας παράλληλα και την υγεία τους, κάνει ό,τι μπορεί για να αυξήσει τη μη συμμόρφωση, κατατρομοκρατώντας τον κόσμο ότι τα φάρμακα είναι επικίνδυνα ή διακηρύσσοντας ότι η πολυφαρμακία φταίει για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και τόσες άλλες ανοησίες.
Τέλος τα ΜΜΕ, επειδή οι παρενέργειες των φαρμάκων μαζί με το σεξ και την βία αποτελούν τα τρία σημαντικότερα θέματα που αυξάνουν την ακροαματικότητά τους (σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές), χρησιμοποιούν την δύναμή τους για να μειώσουν την συμμόρφωση και των τελευταίων συνεπών ασθενών, ωθώντας τους παράλληλα προς τις φυσικές, μη φαρμακευτικές θεραπείες, όπου παίζεται ένας χορός δισεκατομμυρίων.
Ετσι συνεχίζεται το φαινόμενο μόνο ένας στους τρεις ασθενείς να παίρνει σωστά το φάρμακό του!
Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος!