Σε ένα πρόσφατο άρθρο του στο περιοδικό Open Biology, ο J. D. Watson, βραβείο Nobel στη Ιατρική, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην αθρόα κατανάλωση αντιοξειδωτικών φαρμάκων, που γίνεται (κυρίως από τις γυναίκες) για να σταματήσουν την φυσιολογική γήρανση.

Η ερμηνεία είναι απλή: αφού πιστεύουμε ότι τα αντιοξειδωτικά φάρμακα (όπως π.χ. η βιταμίνη Ε, η βιταμίνη C, η β-καροτίνη, η βιταμίνη Α, το σελήνιο και άλλα) σταματούν τον θάνατο των φυσιολογικών κυττάρων του σώματος, επιμηκύνοντας έτσι τη ζωή, γιατί να μην σταματούν και τον θάνατο των καρκινικών κυττάρων, αναπτύσσοντας με αυτό τον τρόπο, τοπικά, τον καρκίνο και ενισχύοντας την επέκταση των μεταστάσεων του;

Την απλή αυτή σκέψη έκανε ο καθ. Watson και την απέδειξε με διάφορα παραδείγματα όπως:

Α) Στα φυσιολογικά κύτταρα οι ενώσεις του DNA και RNA είναι αυτές που διατηρούν το κύτταρο ζωντανό και λειτουργικό. Οταν ο οργανισμός αποφασίσει ότι κάποιο κύτταρο ολοκλήρωσε την ζωή του και πρέπει να ανανεωθεί από κάποιο νεώτερης ηλικίας, τότε παράγει οξειδωτικά προϊόντα, τα οποία καταστρέφουν τις ενώσεις DNA και RNA και το κύτταρο πεθαίνει ή όπως επιστημονικά ονομάζεται ο φυσιολογικός κυτταρικός θάνατος, υφίσταται «απόπτωση». Τα φυσιολογικά ενδογενή αντιοξειδωτικά εξουδετερώνουν τις οξειδωτικές ρίζες (οι οποίες καταστρέφουν τις ενώσεις του DNA και του RNA) και προφυλάσσουν τα κύτταρα από τον πρόωρο θάνατο. Ο οργανισμός δηλαδή έχει έναν εσωτερικό μηχανισμό προστασίας για να διατηρεί την ισορροπία στην διάρκεια επιβίωσης των διαφόρων κυττάρων του. 

Σε περιπτώσεις όμως που έχουμε καρκινικά κύτταρα, τα οποία θέλουμε να σκοτώσουμε, χορηγούμε τις διάφορες αντικαρκινικές θεραπείες (χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία κ.ά.) που δρούν, οι περισσότερες από αυτές, διεγείροντας την φυσιολογική οξειδωτική διαδικασία και έτσι σκοτώνουν τα καρκινικά κύτταρα. Εάν εμείς χορηγήσουμε εξωγενώς, σαν φάρμακο, μεγάλη ποσότητα αντιοξειδωτικών ουσιών, τότε αυτές θα αναστείλουν την οξειδωτική διαδικασία και τα καρκινικά κύτταρα δεν θα πεθάνουν. Σύμφωνα δηλαδή με αυτή την άποψη, η χορήγηση εξωγενών αντιοξειδωτικών φαρμάκων, καταργεί πλήρως την αντικαρκινική θεραπεία και βοηθά στην επέκταση του όγκου, τόσο τοπικά όσο και δημιουργώντας μεταστάσεις.

Β) Σε πειραματόζωα η χορήγηση του 3-bromopyruvate, δηλαδή μιας ουσίας που καταργεί την δράση των φυσιολογικών ενδογενών αντιοξειδωτικών ουσιών, άρα αυξάνει την φυσιολογική οξείδωση, έχει σαν αποτέλεσμα, ο θάνατος των καρκινικών κυττάρων του  ήπατος να επέρχεται 10 φορές ταχύτερα από ό,τι στα φυσιολογικά ηπατικά κύτταρα. Η κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσει στην πλήρη εξάλειψη του όγκου και την ίαση, τουλάχιστον στα πειραματόζωα.

Γ) Επιδημιολογικές μελέτες έδειξαν ότι τα αντιοξειδωτικά φάρμακα, παρά την ευρύτατη κατανάλωσή τους, δεν φαίνεται να μειώνουν την θνησιμότητα ή να επιδρούν αρνητικά στην εμφάνιση των καρκίνων.

Ο καθ. Watson αναφέρει στο άρθρο του και άλλα παραδείγματα, τα οποία όμως, για να κατανοηθούν, απαιτούν πιο ειδικές γνώσεις μοριακής βιολογίας και γενετικής, αλλά και αυτά καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα, ότι δηλαδή η συνεχής χρήση αντιοξειδωτικών φαρμάκων μπορεί να προκαλέσει έξαρση των καρκινικών όγκων και να εξουδετερώσει την αντικαρκινική θεραπεία.

Για μια ακόμη φορά οι έρευνες δείχνουν ότι η προσπάθεια να ανασταλεί το γήρας πρέπει να συνεχισθεί με άλλους τρόπους και όχι με αυτά τα φάρμακα. Μέχρι να το επιτύχουμε, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να χαιρόμαστε την ζωή μας, όσο χρονικό διάστημα πρόκειται να διαρκέσει. Ο Κάφκα είπε: Οι νέοι είναι χαρούμενοι, γιατί έχουν την ικανότητα να βλέπουν την Ομορφιά. Όποιος διατηρεί αυτή την ικανότητα, δε γερνά ποτέ! Και ο Ντε Μονταίν συμπλήρωσε: Προσέξτε, τα γηρατειά να μη βάζουν περισσότερες ρυτίδες πάνω στην ψυχή σας, απ' ό,τι στο πρόσωπό σας!