Τι είναι καλύτερο η κολχικίνη ή ένα ΜΣΑΦ στις κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας μετά από αλλοπουρινόλη;

Δρ Αχιλ. Ε. Γεωργιάδης, Ρευματολόγος, (www.myoskeletiko.com)

Είναι γνωστό και καλά μελετημένο, ότι όταν κάποιος ξεκινήσει Αλλοπουρινόλη ή άλλο υποουριχαιμικό φάρμακο σε μία ουρική νόσο τότε  σε ποσοστό περίπου 30-40%, ο ασθενής κινδυνεύει να έχει κάποια κρίση ή κάποιες κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας.

Παρόλο που οι ανεπιθύμητες ενέργειες είναι ελάχιστες είτε με το ένα είτε με το άλλο φάρμακο πολλές φορές μου έχει τεθεί το ερώτημα τι θα πρέπει να επιλέγει κάποιος στην περίπτωση που έχει την δυνατότητα να χορηγήσει ή το ένα ή το άλλο.

Οι μέχρι σήμερα απαντήσεις μου ήταν:

• Εάν η κρίση της ουρικής είναι πρόσφατη τότε χορηγούμε κολχικίνη. Φαίνεται ότι είναι πιο άμεση και δραστική.
• Εάν η κρίση της ουρικής διαρκεί ήδη 48 ώρες τότε ένα ΜΣΑΦ έχει καλύτερο αποτέλεσμα.
• Εάν αρχίζουμε προφυλακτική θεραπεία με αλλοπουρινόλη που θα διαρκέσει για πολλά ίσως χρόνια τότε χορηγούμε μόνο κολχικίνη, διότι αφού η διάρκεια της προφυλακτικής θεραπείας ξεπερνά τους 6 μήνες και σύμφωνα με την FDA απαγορεύεται να δίνουμε ΜΣΑΦ για τόσο μακρύ χρονικό διάστημα για τον φόβο γαστρεντερικών και καρδιαγγειακών παρενεργειών, η επιλογή της κολχικίνης είναι μονόδρομος.

Μόλις προχτές όμως δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματα δύο αναδρομικών μελετών κοόρτης με ασθενείς από τα αρχεία UK Clinical Practice Research Datalink και των Hospital Episode Statistics. Η πρώτη αφορούσε 13,945 ασθενείς με κρίση ουρικής αρθρίτιδας  οι οποίοι έλαβαν κολχικίνη  σε σύγκριση με τον ίδιο αριθμό ασθενών οι οποίοι δεν έλαβαν  προφυλακτική αγωγή και η δεύτερη  αφορούσε  25,980 ασθενείς με κρίση ουρικής αρθρίτιδας οι οποίοι έλαβαν ΜΣΑΦ σε σύγκριση με τον ίδιο αριθμό ασθενών που δεν έλαβαν τίποτε. Όλοι οι ασθενείς φυσικά και των δύο μελετών είχαν αρχίσει πρόσφατα  προληπτική αγωγή με αλλοπουρινόλη.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι:

1) Σε αυτούς που έλαβαν κολχικίνη  η πιο συνηθισμένη παρενέργεια ήταν η διάρροια σε συχνότητα 784,4 ανά 10.000 έτη ασθενών

2) Σε αυτούς που έλαβαν ΜΣΑΦ η πιο συνηθισμένη παρενέργεια ήταν η στηθάγχη με συχνότητα 466.6 περιστατικά ανά 10.000 έτη ασθενών.

3) Συγκριτικά σε όλους τους ασθενείς οι οποίοι ξεκίνησαν αλλοπουρινόλη μαζί με προφυλακτική θεραπεία όσοι έλαβαν κολχικίνη είχαν αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάσουν διάρροια, καρδιακό έμφραγμα, νευροπάθεια, μυαλγία και καταστολή του μυελού των οστών.  Ενώ αυτοί που έλαβαν ΜΣΑΦ είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν στηθάγχη, οξεία νεφρική ανεπάρκεια, καρδιακό έμφραγμα και γαστρεντερικό έλκος.

4) Απόλες τις παρενέργειες η διάρροια ήταν η πιο συχνή με ποσοστό εμφάνισης 17,9%  των ασθενών που έλαβαν κολχικίνη.

Μετά από αυτά τα αποτελέσματα τι θα δίνατε εσείς σαν προφύλαξη από τις επικείμενες κρίσεις, σε ασθενή με χρόνια ουρική νόσο ο οποίος θα άρχιζε υποουριχαιμική θεραπεία με αλλοπουρινόλη; Κολχικίνη ή ΜΣΑΦ; (03 October 2023 BMJ. doi: 10.1136/ard-2023-224154).

Στο management συνήθως λέμε: Το ερώτημα δεν είναι εάν αυτό που κάνουμε το κάνουμε σωστά, αλλά εάν αυτό που κάνουμε είναι το σωστό!