Οστεοπόρωση. Τι μπορούμε να κάνουμε για να μην αυξηθούν τα κατάγματα την επόμενη 10ετία;;;

Δρ Αχιλ. Ε. Γεωργιάδης, Ρευματολόγος, (www.myoskeletiko.com).

H Οστεοπόρωση όπως είναι γνωστό είναι η νόσος των καταγμάτων. Αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα υγείας σε όλο τον κόσμο αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Σύμφωνα με την μελέτη SCOPE (Scorecard for Osteoporosis in Europe (SCOPE)  που ασχολήθηκε με τον προσδιορισμό της οικονομικής επιβάρυνσης από την Οστεοπόρωση  στις 27 ευρωπαϊκές χώρες, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ελβετία το 2010 το συνολικό κόστος της νόσου για θεραπεία καταγμάτων ευθραυστότητας και φαρμάκων ανήλθε στον εκπληκτικό αριθμό των 37,4 δισ. Ευρώ και σύμφωνα με τους ερευνητές αυξήθηκε σε ακόμη μεγαλύτερο επίπεδο το 2019  και έφθασε τα 56,9 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου μία άνοδος κατά 64%. Όταν μάλιστα προστεθεί και το κόστος της αναπλήρωσης της ποιότητας ζωής (QALY) των οστεοπορωτικών ασθενών που υπολογίζεται στο συντριπτικό ποσό των 112,9 δισεκατομμυρίων ευρώ, τότε το συνολικό νούμερο ανέρχεται στα 169,8 δισεκατομμύρια ευρώ άμεσων και έμμεσων δαπανών που σχετίστηκαν με την Οστεοπόρωση και αυτό το 2019 (doi: 10.1007/s11657-020-00871-9).

Το 2007 είχε υπολογισθεί ότι η μελλοντική αύξηση του κόστους της νόσου θα είναι κατά 50% μεγαλύτερη το 2025 και σύμφωνα με τα παραπάνω αποτελέσματα φαίνεται ότι οι τότε ερευνητές δεν είχαν κάνει λάθος. Εύκολα λοιπόν μπορεί κάποιος να υπολογίσει πόσο μπορεί να φθάσει το συνολικό κόστος μετά από μία 10ετία.

Όλες οι μελέτες προβλέπουν ότι  ο επιπολασμός της νόσου και ιδιαίτερα  αυτός των οστεοπορωτικών καταγμάτων ευθραυστότητας θα αυξηθεί με δραματικό ρυθμό την επόμενη δεκαετία, λαμβάνοντας υπόψη μόνο την επίδραση της γήρανσης του πληθυσμού. Εάν μάλιστα προστεθούν  και άλλοι παράγοντες κινδύνου, ατομικοί και περιβαλλοντικοί, οι οποίοι πολλαπλασιάζονται καθημερινά και προοδευτικά θα παρέμβουν και θα αυξήσουν το συνολικό νούμερο όπως π.χ. η ατμοσφαιρική ρύπανση, ο καθιστικός τρόπος ζωής, η κακή διατροφή, η επιδημία της παχυσαρκίας, η αύξηση του επιπολασμού του σακχαρώδους διαβήτη τύπου ΙΙ και άλλοι. Εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι για να είναι σωστοί οι υπολογισμοί θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο κίνδυνος οστεοπορωτικού κατάγματος  δεν συμβαδίζει πάντα με την οστική πυκνότητα που καθορίζει σαν Οστεοπόρωση η μέτρηση οστικής πυκνότητας και συνήθως είναι μεγαλύτερος.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι με αποτελεσματικές παρεμβάσεις στον τομέα της θεραπείας και της πρόληψης αλλά και με σωστή ενημέρωση του πληθυσμού θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε αυτά τα νούμερα. Δυστυχώς όμως προσωπικά πιστεύω ότι ακόμη και εάν κάνουμε όλα αυτά, θα τα κάνουμε με τον γνωστό λάθος τρόπο ώστε η επίδραση τους θα είναι πολύ μικρή για να είμαστε τελικά ευχαριστημένοι. Δεν μιλάω βέβαια μόνο για την Ελλάδα. Δεν θα ήθελα να χαρακτηρισθώ απαισιόδοξος διότι εξακολουθώ να πιστεύω ότι είμαι ένας αισιόδοξος με εμπειρίες!