15-04-2022

Χρόνιος Πόνος και Ομοιοπαθητική. Δρ Αχιλ. Ε. Γεωργιάδης, Ρευματολόγος, (www.myoskeletiko.com)

Χρόνιος Πόνος και Ομοιοπαθητική.

Δρ Αχιλ. Ε. Γεωργιάδης, Ρευματολόγος, (www.myoskeletiko.com).

 

Η Θεραπευτική στην σύγχρονη Ιατρική χωρίζεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες οι οποίες βρίσκονται σε συνεχή αντιπαράθεση: Την Κλασική θεραπευτική και την Εναλλακτική θεραπευτική. Η Κλασική με την σειρά της διαχωρίζεται στην αμιγή Κλασική, η οποία χρησιμοποιεί μόνο φάρμακα εγκεκριμένα από τις διεθνείς αρχές αξιολόγησης φαρμάκων, όπως είναι η ΕΜΑ, η FDA κ.ά. και στην Συμπληρωματική θεραπευτικη, η οποία «συμπληρώνει» την προηγούμενη όταν χρειάζεται χωρίς να την καταργεί, όπως π.χ. η Φυσικοθεραπεία, η Βελονοθεραπεία, η χορήγηση βιταμινών, μετάλλων και άλλων ουσιών. Η Εναλλακτική θεραπευτική έχει δύο βασικούς κλάδους, την Ομοιοθεραπεία και την Παραδοσιακή Θεραπευτική. Τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη, έχουν αφ’ενός διαφορετική διαγνωστική προσέγγιση στην πάθηση, αφ’ετέρου  και διαφορετική θεραπεία και όταν εφαρμόζονται απαιτούν να σταματά ο ασθενής οποιαδήποτε άλλη θεραπεία, διότι όπως λένε επηρεάζεται το τελικό αποτέλεσμα. Επειδή το θέμα είναι τεράστιο, ας δούμε πως αντιδρά μία από αυτές τις θεραπευτικές κατηγορίες στην αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου.

Η Oμοιοπαθητική στηρίζεται στο αξίωμα ότι η διαλυτή ουσία η οποία η οποία προκαλεί τα συμπτώματα μιας νόσου μπορεί να θεραπεύσει και την νόσο. Πιο ειδικά υπάρχουν 3 μορφές Ομοιοπαθητικής: α) η προσωποποιημένη Ομοιοπαθητική στην οποία ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο καλύπτει ολιστικά τον συγκεκριμένο ασθενή, β) η κλινική Ομοιοπαθητική όπου ένας συνδυασμός ομοιοπαθητικών φαρμάκων ελέγχει την κλινική συμπτωματολογία οποιουδήποτε ασθενούς την παρουσιάζει και γ) η Ισοπάθεια, όπου μια ουσία (αλλεργιογόνο, μικροοργανισμός κ.ά.) της ίδιας της πάθησης χρησιμοποιείται μετά από επεξεργασία για την θεραπεία της.

Αν και όλα αυτά για έναν κλασικό γιατρό φαίνονται παράλογα, μία ομάδα ερευνητών το 2017 δημοσίευσε μια ανασκόπηση 75 διπλών τυφλών μελετών, οι οποίες αφορούσαν 48 διαφορετικές παθήσεις για τις οποίες χορηγήθηκαν ομοιοθεραπευτικές ουσίες και κατέληξε μετά επισταμένη ανάλυση τους με όλες τις αυστηρές κλασικές μεθόδους, οι οποίες χρησιμοποιούνται από την σύγχρονη στατιστική ανάλυση,  στο συμπέρασμα ότι πράγματι κάποιες από αυτές τις μελέτες κατέληγαν σε θετικά αποτελέσματα υπέρ της ομοιοθεραπείας και ο/η ασθενής παρουσίαζε βελτίωση μεγαλύτερη από το εικονικό φάρμακο (placebo) (Mathie et. al.  Systematic Reviews, volume 6, Article number: 63 (2017). Βέβαια και αυτοί διατύπωσαν στο τέλος των συμπερασμάτων τους το γνωστό ρεφραίν «χρειάζονται περισσότερες και πιο ειδικές μελέτες για να είμαστε σίγουροι», όπως και όλοι οι ερευνητές όταν δημοσιεύουν κάτι πρωτότυπο, επειδή φοβούνται μήπως τους κακοχαρακτηρίσουν οι συνάδελφοι.

Πρόσφατα, το 3/2022, δημοσιεύθηκε στο BMJ μια νέα μελέτη για την αξιολόγηση της Ομοιοθεραπείας από ερευνητές του Αυστριακού Πανεπιστημίου του Krems οι οποίοι αναλύοντας το θέμα από μια άλλη στατιστική σκοπιά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι περισσότερες σχετικές διπλές τυφλές ομοιοθεραπευτικές μελέτες οι οποίες δημοσιεύονται έχουν κακό σχεδιασμό και δεν ακολουθούν τα σύγχρονα  πρωτόκολλα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλές από αυτές να μην γίνονται αποδεκτές τόσο από τους κλασικούς συναδέλφους όσο και από τα μεγάλα διεθνή ιατρικά περιοδικά (Gartlehner G., et al. BMJ Evidence-Based Medicine Published Online First: 15 March 2022. doi: 10.1136/bmjebm-2021-111846).

Οσοι διαβάζουν τις αναρτήσεις μου στο www.myoskeletiko.com τα τελευταία 12 χρόνια, θα έχουν διαπιστώσει ότι στο θέμα της θεραπείας του χρόνιου πόνου, διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις όχι μόνο για την αποτελεσματικότητα της όποιας θεραπείας, αλλά κύρια για την σωστή παθοφυσιολογική ερμηνεία αυτών καθεαυτών των παθήσεων. Επομένως με τόσα κενά σε hard data δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να είναι θετικός ή αρνητικός για την αποτελεσματικότητα της ομοιοθεραπείας. Ελπίζω οι συνάδελφοι οι οποίοι την εφαρμόζουν να είναι εναλλακτικοί και στις αποφάσεις τους και εάν δούν ότι δεν δουλεύει να συνεργαστούν με κάποιον κλασικό γιατρό, για το καλό του ασθενούς. Φυσικά ισχύει και το αντίστροφο.

Ενας Ιταλός συγγραφέας ο Τσέζαρε Παβέζε είχε πει: Αν θες να ταξιδέψεις μακριά, ξεκίνα το ταξίδι χωρίς περιττά βάρη. Άφησε πίσω ζήλιες, φθόνους, πείσματα, εγωισμούς και φόβους ή με πιο απλά λόγια όπως λέει και ο σοφός λαός «το γινάτι βγάζει μάτι».