Η πολιτική είναι το μέσον για ανθρώπους χωρίς αρχές να κυβερνήσουν ανθρώπους χωρίς μνήμη.
Ένας έμπορος αγροτικών προϊόντων οδηγούσε το αυτοκίνητό του κάποιο πρωί κοντά σε ένα μικρό χωριό έξω από τη Βέροια. Ο δρόμος όμως ήτανε κατσάβραχο και για να αποφύγει μια μεγάλη κοτρόνα, το έριξε σ’ ένα σχετικά βαθύ χαντάκι στην άκρη του δρόμου.
Άρχισε να δοκιμάζει τις γνωστές μεθόδους με τα κλαδιά και τις πέτρες κάτω από τη ρόδα μπας και ξεκολλήσει, αλλά το αυτοκίνητο είχε κολλήσει για τα καλά. Για καλή του τύχη περνούσε από εκεί, ένας χωρικός με το μεγάλο και δυνατό άλογό του.
– Τι έπαθες ορέ πατριώτη; του λέει με το που τον βλέπει.
– Τι να πάθω άνθρωπέ μου, του απαντάει ο ταλαίπωρος οδηγός, έπεσα μέσα στο χαντάκι και τώρα δεν βγαίνω με τίποτα!
– Μην στεναχωριέσαι φίλε μου, τον καθησυχάζει ο καλόκαρδος χωρικός, ο Πίπης μου είναι θηρίο. Θα δέσουμε ένα σχοινί στον προφυλακτήρα και σε δύο λεπτά θα σε τραβήξει.
Και χωρίς να χάσει χρόνο έδεσε με ένα γερό σχοινί το αυτοκίνητο με το άλογο και μετά άρχισε να φωνάζει δυνατά: – Τράβα Νίτσα, τράβα !! Το άλογο δεν κουνήθηκε ρούπι. Ο χωρικός δεν απογοητεύτηκε, αλλά ξαναφώναξε με πιο δυνατή φωνή: – Τράβα Ντάνη, τράβα δυνατά !! Και πάλι το άλογο δεν έδειχνε να καταλαβαίνει και δεν έκανε καμιά κίνηση. Επίμονος ο ιδιοκτήτης του φώναξε και πάλι δυνατά: – Έλα Πίπη, τράβα αγόρι μου δυνατά …
Στο άκουσμα του ονόματός του, ο Πίπης αρχίζει να τραβάει με πολλή δύναμη και σε μισό λεπτό ξεκολλάει το αυτοκίνητο και το βγάζει έξω από το χαντάκι.
Ο έμπορος από τη μία έχει ενθουσιαστεί με τη λύση του προβλήματός του, από την άλλη όμως τον τρώει η περιέργεια και πολύ απορημένος ρωτάει τον χωρικό γιατί φώναξε δύο φορές το άλογο με άλλο όνομα.
– Να σου πω πατριώτημ. Ο Πίπης είναι τυφλός, του εξηγεί εκείνος, και άμα έπαιρνε χαμπάρι ότι μόνο αυτός τραβούσε, να είσαι σίγουρος πως ούτε που θα το δοκίμαζε…
Ο Κύριος και η κυρία μπαίνουν αξιοπρεπώς στο οδοντίατρο.
-Πόσο παίρνετε για την εξαγωγή ενός δοντιού; ρωτά ο κύριος.
-Εξαρτάται, απαντά ο γιατρός. Με αναισθητικό 50 €. Χωρίς αναισθητικό 30 €.
-Θέλω χωρίς αναισθητικό, λέει ο κύριος .
-Μπράβο φωνάζει ο οδοντογιατρός. Είσαστε θαρραλέος άνθρωπος.
-Ασφαλώς είμαι, κάνει ο κύριος. Και γυρίζοντας στη γυναίκα του :
-Εμπρός, κάθισε στην πολυθρόνα και άνοιξε καλά το στόμα σου…
Ο Μητσάρας είχε το σπίτι του πάνω από το κατάστημά του, με μόνη παρέα το αγαπημένο του ζώο. Ένα σκύλο που τον ονόμαζε Νίκο. Μια μέρα, δυστυχώς, ο Νίκος ψόφησε και ο Μητσάρας πήγε στην ενορία της γειτονιάς του και ρώτησε τον παπά Ευτύχιο:
-Πάτερ, ο σκύλος μου ο Νίκος πέθανε. Μπορείς να του κάνεις ένα τρισάγιο σε παρακαλώ για το φτωχό ζωάκι μου, γιατί τον είχα σαν παιδί μου;
Ο πατήρ Ευτύχιος κούνησε το κεφάλι του και είπε: «
-Φοβούμαι πως όχι τέκνον μου. Δεν μπορούμε να κάνουμε θρησκευτικές τελετές για ζώα στην εκκλησιά μας. Από ότι ξέρω όμως, υπάρχει μια αγγλική εκκλησία στο κέντρο. Ένας θεός ξέρει τι πιστεύουν αυτοί… Ίσως κάνουν κάτι αυτοί για το σκύλο σου… Δεν πας να ρωτήσεις;
Ο Μητσάρας απάντησε:
Πάω αμέσως πάτερ. Νομίζεις πως 5000 ευρώ είναι αρκετά σαν προσφορά στις υπηρεσίες τους;
Και τότε ο Πατήρ Ευτύχιος αναφώνησε:
Κύριε Ελέησον! Βρε Μητσάρα γιατί δε μου λες πως ο σκύλος σου είναι Έλληνας και Ορθόδοξος;