Αν ο Θεός ήταν δημοκράτης δεν θα έδινε 10 εντολές, θα έδινε 10 προτάσεις για συζήτηση.

1. Τρεις μπογιατζήδες ένας Αλβανός ένας Γερμανός και ένας Έλληνας πέθαναν και πάνε στον Παράδεισο.

Ο Άγιος Πέτρος τους άνοιξε την Πόρτα

-Καλώς τα Παιδιά επιτέλους ήρθαν και τρεις χρήσιμοι άνθρωποι, ρε παιδιά θέλω να βάψω την Πόρτα του Παράδεισου για πες μου λέει του Αλβανού πόσα θέλεις για να την βάψεις ;:
-500 ευρω λέει ο Αλβανός
-500; Καλά πως τα λογάριασες, ρωτάεο ο Άγιος Πέτρος
-200 για μένα 100 τους φόρους και 200 τα υλικά “
-Εσύ; Ρωτάει τον Γερμανό πόσα θέλεις ;
-900 ευρω , 300 για μένα 300 την εφορία και 300 τα υλικά
-Και εσύ λέει του Έλληνα ποσά θέλεις ;
-3000 ευρω Άγιε Πέτρο…
-3000 ευρώ; Πας καλά παιδάκι μου; Και πως τα λογάριασες ;
-Άγιε Πέτρο έλα πιο κοντά να μην μας ακούν
Ο Άγιος Πέτρος πήγε κοντά του και ο Έλληνας του ψιθυρίζει στο αυτί:
Άκουσε να δεις 1000 για σένα 1000 για μένα 500 τον Γερμανό για να το βουλώσει και 500 θα δώσουμε στον Αλβανό για να βάψει την Πόρτα

2. Λέει η μάνα του Τοτού στον Τοτό:
– Τοτέ εάν κοπείς στα μαθήματα της εξεταστικής ξέχνα ότι είσαι παιδί μου.
Μετά από μερικές ώρες τον ξαναρωτάει :
– Πώς τα πήγες;
Τοτός : – Γνωριζόμαστε κυρία μου;

3. Κάποτε σε ένα πολύ μικρό χωριουδάκι ζούσε μια γεροντοκόρη, 86 χρόνων, που ήταν ακόμη παρθένα, παρόλα τα χρονάκια της. Ήταν πολύ περήφανη για το γεγονός ότι δεν είχε χάσει την παρθενιά της και επειδή καταλάβαινε ότι δεν είχε πολύ να ζήσει ακόμη, πήγε και βρήκε το νεκροθάφτη και του είπε ότι η επιθυμία της ήταν, όταν πέθαινε, να γράφανε πάνω στην ταφόπλακα τα εξής:
«Γεννήθηκε παρθένα, έζησε ατόφια παρθένα και πέθανε παρθένα».
Κανόνισε και τους λογαριασμούς της μαζί του και έφυγε.
Όταν, μετά από ένα διάστημα, πέθανε η παρθένα, ο νεκροθάφτης είπε στους παραγιούς του τι ήθελε να της γράψουν πάνω στην ταφόπλακα κι έφυγε, για να τους αφήσει να κάνουν τη δουλειά.
Επειδή όμως βαριόντουσαν εκείνοι και βρήκαν την επιγραφή πολύ μεγάλη, σκάλισαν πάνω στην πέτρα:
«Επιστρέφεται ατόφια χωρίς να ανοιχτεί».