Θυρεοειδίτιδα-Hashimoto και Ρευματοειδής Αρθρίτιδα.
Δρ Αχιλ. Ε. Γεωργιάδης, Ρευματολόγος, (myoskeletiko@gmail.com).
Η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα ή νόσος του Hashimoto είναι η συχνότερη ενδοκρινολογική πάθηση στον πληθυσμό μετά τον σακχαρώδη διαβήτη. Επειδή προκαλεί συνήθως ήπιο υποθυρεοειδισμό την παρακολουθούν και την θεραπεύουν σχετικά εύκολα οι ενδοκρινολόγοι.
Εκείνο το οποίο δεν είναι αρκετά γνωστό είναι ότι η νόσος προκαλεί συχνά προβλήματα από τις αρθρώσεις και του μύες, που ομοιάζουν πολύ με αυτά των σοβαρών ρευματοπαθειών, όπως της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και του συστημικού ερυθηματώδη λύκου. Εάν μάλιστα έχουν και αντιπυρηνικά αντισώματα θετικά στην εξέταση αίματος, εύρημα αρκετά συχνό, τότε η ανησυχία για την πιθανότητα μιας σοβαρής ρευματοπάθειας αυξάνεται και οι ασθενείς προσέρχονται πανικόβλητοι στους ρευματολόγους.
Μια πολύ πρόσφατη εργασία που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα στο JAMA Network Open, επιδείνωσε την σοβαρότητα του θέματος.
Οι ερευνητές χρησιμοποιώντας στοιχεία από το Σουηδικό Μητρώο των ασθενών με Ρευματοειδή αρθρίτιδα, που περιλάμβανε 8090 ρευματοπαθείς μέχρι το 2013, διαπίστωσαν ότι το 10,3% από αυτούς έπασχε και από αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα κατά την στιγμή που πρωτοδιαγνώσθηκε η ρευματοειδής αρθρίτιδα τους. Συγκρινόμενοι μάλιστα με τους αντίστοιχους φυσιολογικούς μάρτυρες (80.792 άτομα), όπου η συχνότητα της θυρεοειδίτιδας ήταν 7,1%, κατέληξαν ότι ο συνδυασμός των δύο αυτοάνοσων νόσων δεν είναι σπάνιος και είναι στατιστικά σημαντικός.
Το χρήσιμο συμπέρασμα από αυτή την μελέτη είναι ότι καλόν είναι όταν κάποιος ασθενής με αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα παρουσιάζει και πόνους στις αρθρώσεις θα πρέπει να ελέγχεται τουλάχιστον και για ρευματοειδή αρθρίτιδα προς αποφυγή κάποιας δυσάρεστης έκπληξης.
Πηγή
Waldenlind K, Saevarsdottir S, Bengtsson C, Askling J. Risk of thyroxine-treated autoimmune thyroid disease associated with disease onset in patients with rheumatoid arthritis. JAMA Netw Open. 2018;1(6):e183567.