23-01-2018

Πώς το στρες δημιουργεί αυτοάνοση νόσο;Δ. Καρόκης, Ρευματολόγος, (myoskeletiko@gmail.com).

Πώς το στρες δημιουργεί αυτοάνοση νόσο;
Δ. Καρόκης, Ρευματολόγος, (myoskeletiko@gmail.com).
 
 
 
Πολλές φορές στην κλινική μας καθημερινότητα έχουμε διαπιστώσει ότι ασθενείς οι οποίοι έπασχαν από σοβαρά αυτοάνοσα νοσήματα (ρευματοειδή αρθρίτιδα, συστημικό ερυθηματώδη λύκο κ.ά) και είχαν βελτιωθεί σημαντικά με την θεραπεία, αιφνίδια παρουσιάζουν έξαρση της νόσου τους η οποία δύσκολα ελέγχεται ακόμη και με φάρμακα που ήταν προηγουμένως αποτελεσματικά. Εάν έχουμε μια καλή προσέγγιση με τον/την ασθενή τις περισσότερες φορές διαπιστώνουμε ότι το πιθανό αίτιο της έξαρσης τους είναι κάποιο έντονο ψυχολογικό γεγονός όπως π.χ. θάνατος προσφιλούς προσώπου ή κάτι ανάλογο. Το άρθρο που ακολουθεί μας δίνει μια καλή επιστημονική εξήγηση, πως ένα ψυχολογικό στρες μπορεί να δημιουργήσει μια αυτάνοση νόσο.
Έρευνα από το πανεπιστήμιο του Michigan, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Leukocyte Biology, προσθέτει καινούρια γνώση στο πώς συγκεκριμένοι τύποι στρες αλληλεπιδρούν με ανοσοκύτταρα και επηρεάζουν την αντίδραση αυτών των κυττάρων σε διάφορα αλλεργιογόνα, προκαλώντας τελικά νόσο. 
Η έρευνα εστίασε στην πρωτεϊνη (και τον υποδοχέα της) corticotropin-releasing factor (CRF1), και την αλληλεπίδρασή του με τα μαστοκύτταρα, που είναι από τα πιο σημαντικά αμυντικά όπλα του οργανισμού. 
Οι ερευνητές συνέκριναν την παραγωγή ισταμίνης σε ποντίκια ως απάντηση σε δυο τύπους στρες, ψυχολογικό και αλλεργικό, όπου το ανοσιακό σύστημα ενεργοποιείται. Μια ομάδα ποντικιών είχαν φυσιολογικούς υποδοχείς CRF1  στα μαστοκύτταρά τους, ενώ η άλλη ομάδα δεν είχε τέτοιους υποδοχείς. 
Ενώ τα «φυσιολογικά» ποντίκια έδειξαν μεγάλα επίπεδα ισταμίνης και ανέπτυξαν νόσο, τα ποντίκια χωρίς υποδοχείς CRF1  είχαν χαμηλά επίπεδα ισταμίνης, μικρότερα ποσοστά ανάπτυξης νόσου και καλύτερη προστασία απέναντι και στους δυο τύπους στρες. 
Τα ποντίκια χωρίς υποδοχείς CRF1  που εκτέθηκαν σε αλλεργικό στρες ανέπτυξαν νόσο κατά 54% λιγότερο, και κατά 63% λιγότερο ως απάντηση σε ψυχολογικό στρες. 
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα ευρήματά τους είναι ένα βήμα προς την κατανόηση των μηχανισμών συσχέτισης στρες και ανάπτυξης νόσου, και θα μπορούσαν να κατευθύνουν προς την ανάπτυξη θεραπευτικών παρεμβάσεων με στόχο τα μαστοκύτταρα, για τη θεραπεία κοινών νόσων που σχετίζονται με διάφορους τύπους στρες (π.χ. αλλεργικό στρες-άσθμα, ψυχολογικό στρες-σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου). 
 
Πηγή
By S Ayyadurai et al. J Leukoc Biol. 2017 Dec;102(6):1299-1312. doi: 10.1189/jlb.2HI0317-088RR.